je hoort meteen waar deze band vandaan komt:
niet geografisch, maar mentaal.
Ze komen uit het grijze gebied tussen hoop en zelfondermijning.
Dat universum waar alles “goed bedoeld” is
maar ondertussen ongemerkt een spoor van emotionele ravage achterlaat.
Good Intentions klinkt als het muzikale equivalent van
iemand die sorry zegt voor dingen die je niet eens erg vond,
maar die je nu ineens tóch voelt.
Dromerige gitaren? Check.
Zweverige synths? Check.
Een zanger die klinkt alsof hij net is wakker geworden
uit een relatie die eigenlijk al maanden voorbij was? Dubbelcheck.
Het nummer bouwt zich langzaam op,
alsof het zichzelf eerst even moet overtuigen dat het echt bestaat.
Geen schreeuw, geen uitbarsting,
maar een subtiele crescendo — alsof je een trap oploopt
waarvan je halverwege pas merkt dat hij omhoog ging.
De productie is loepzuiver, bijna te.
Alsof iemand bij het mixen nog even dacht:
“Misschien moeten we het gevoel een beetje bijsnijden.”
Het gevolg: een prachtige verpakking,
maar met een hart dat net iets minder hard klopt dan je zou willen.
Cijfer: 7,6
Hitpotentie: 7,2
🌀 Voor wie zijn goede bedoelingen verpakt in reverb en melancholie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten