Yoke Lore — de artiestennaam van Adrien Galvin, een man die eruitziet alsof hij je helpt bij je meditatie en daarna je hart breekt via Instagram Stories.
En HYPERVENTILATE klinkt precies zoals je denkt:
gecontroleerde chaos.
Rustige paniek.
Pop in ademnood.
De beat hapt naar adem.
De synths lijken te struikelen over zichzelf,
alsof de productie ook een aanval ondergaat.
En daar bovenop zijn stem —
hoog, kwetsbaar, met net genoeg breuk om geloofwaardig te zijn.
Dit is geen studio-perfectie.
Dit is iemand die zijn gevoel probeert te beheersen met een melodie.
Het refrein stuitert alle kanten op,
maar er zit logica in de wanorde.
Yoke Lore maakt van hyperventilatie een popstructuur:
couplet, paniek, refrein, paniek, brug, hoop.
En toch werkt het.
De tekst is fragmentarisch, alsof hij midden in een gedachtenstorm is begonnen met schrijven.
“I try to breathe, but I can’t slow down”
is geen poëzie,
maar wél herkenbaar voor iedereen die ooit wakker lag van zijn eigen hoofd.
Wat dit nummer doet, is niet vernieuwend —
het is effectief.
Je hoort Bon Iver-invloeden, een vleugje Bleachers,
en een echo van alles wat indiepop tegenwoordig wil zijn:
emotioneel, energiek, elektronisch.
Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 7,5
HYPERVENTILATE is een song die je niet loslaat maar vastklemt.
Even adem inhouden, dan op “repeat”.
En ja, zelfs de paniek klinkt catchy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten