Inleiding
Elk jaar is de Mercury Prize een van die momenten waarop je je afvraagt: wat is goede muziek tegenwoordig? En vaak is het een mengelmoes van verrassingen, gevestigde namen die terugkomen, en nieuw talent dat zich in dat gezelschap durft te werpen. De shortlist van 2025 is geen uitzondering: vertrouwde gezichten én frisse stemmen, spanning tussen traditie en innovatie. En voor het eerst gaat de show buiten Londen plaatsvinden — Newcastle krijgt de eer. Reuters+2The Guardian+2
De sterkste kanshebbers
Wolf Alice – The Clearing
Een duidelijke favoriet. Wolf Alice heeft iets bereikt wat niemand anders deed: alle vier hun albums worden genomineerd. Dat wijst niet alleen op consistentie, maar op groei. The Clearing voelt volwassen — dat tekortkomende melancholieke randje is vervangen door wat acceptatie, wat ruis van ervaring. The Independent+2Reuters+2
Pulp – More
Na 21 jaar stilstand nu terug met More. Jarvis Cocker & co. weten hoe je terugkomst vormgeeft zonder je eigen verleden te verloochenen. Nostalgie + relevantie is een gevaarlijke formule — maar Pulp lijkt die balans te hebben durven zoeken. Sky News+1
Sam Fender – People Watching
Groot in stadionrock, groot in geluid én emotie. Het is geen understatement dat People Watching ook commercieel scoort. Maar valt hij onder de Mercury’s eis: muziek die verder gaat dan verkoopcijfers? Ja — Fender heeft die urgentie. The Independent+1
Nieuwkomers & risicogevallen
Jacob Alon – In Limerence
Debuutalbum, dus potentie. Er is iets ontwapenend kwetsbaars in hun werk, iets dat je meeneemt zonder je te dwingen. Maar een groot risico: melodieën die niet blijven hangen, producties die te bescheiden zijn in vergelijking met de gevestigde namen. The Guardian+1
Joe Webb – Hamstrings & Hurricanes & Emma-Jean Thackray – Weirdo
Jazz / experimenteel werk. Technisch vaak indrukwekkend, creatief sterk. Maar het jury-leed van “te niche” hangt boven hun schouders. Voor wie van lef houdt — dit is spannend — maar commercieel? Misschien te weinig ballast. The Guardian+1
Opmerkelijke elementen & zwakke punten
Generaties tegenover elkaar: van Martin Carthy (84 jaar!) tot jonge debutanten. Dat contrast geeft stevigheid aan de shortlist maar verhoogt ook de druk op de oudsten én de nieuwelingen. Reuters+2Sky News+2
Genreverscheidenheid: folk, post-punk, pop, jazz, rap. De Mercury blijft trouw aan zijn karakter: geen genre-overheersing, maar een smeltkroes. The Guardian+1
Herhaling vs vernieuwing: sommige albums doen vertrouwd aan; de vraag is of “vertrouwd” hier genoeg is. Voor gevestigde namen: ja waarschijnlijk. Voor nieuwkomers: vernieuwing moet kloppen.
Ceremonie buiten Londen: symbolisch sterk, kan de dynamiek veranderen. Vooral omdat locatie ook publieksbereik en mediasfeer beïnvloedt. Reuters+1
Mijn voorspelling & score
| Album | Mijn inschatting kans | Waarom |
|---|---|---|
| Wolf Alice – The Clearing | 🏆 Favoriet | Sterke groei, grote naam + artistieke glans. |
| Pulp – More | Zeker in de race | Grote comeback met respect. |
| CMAT – Euro-Country | Mogelijke dark horse | Chart in Ierland + fris geluid. |
| Sam Fender – People Watching | Grote spelerskans | Publiek + vakmanschap. |
Eindoordeel
Cijfer: 8,5/10 voor de shortlist als geheel. Hitpotentie varieert per album, uiteraard, maar Wolf Alice & Pulp lijken het meest waarschijnlijk. Nieuwkomers maken indruk, maar moeten meer hitsnelheid tonen om te winnen.
Mercury Prize 2025 bewijst wederom dat goede muziek niet afhangt van genres, leeftijd of afkomst — maar van durf, eerlijkheid en iets dat piercings onder je huid zet. Zelf kijk ik uit naar wie dit jaar die titel echt verdient: niet de nostalgie, maar het actuele hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten