Cijfer: 8.0
Hitpotentie: 5.0 – Alleen voor wie zijn afterparty liever voelt dan herinnert.
Finding Money klinkt als een herinnering aan een herinnering. De beat tikt gestaag door, de synths golven als metrostations in de verte, en de stem… praat. Of eigenlijk: mompelt. In een soort poëtisch Engels dat alleen maar diep lijkt als je te moe bent om vragen te stellen.
Het is Underworld-light, maar dan met minder techno en meer melancholie. Geen schreeuw, maar een fluistering van een verloren generatie.
De Sound: clubmuziek voor introspectieve types
De beat is steady, de sfeer filmisch. Niet gemaakt om op te dansen, maar om op te verdwalen. De synthlijnen trekken lijnen in de mist, de melodie komt te laat — en precies daardoor op tijd. Het voelt als een nacht die je beleefd hebt, maar nooit begreep.
De Stem: sprekend verlangen
De vocal is niet gezongen, maar gezegd. Alsof een Britse taxichauffeur besluit z’n gevoelens te verwerken in spoken word. Het werkt. Juist door het gebrek aan drama. Het is afstandelijk, maar intiem. Alsof hij liever niet vertelt wat hij vertelt.
Het Oordeel: dansvloerpoëzie in slow motion
Als Finding Money een persoon was, is het iemand die naast je op de stoep zit na een lange nacht, een sigaret opsteekt en zonder omkijken zegt: “Het was beter dan niks.”
Cijfer: 8.0 – Finding Money is Underworld in spijkerbroek. Minder hard, maar wel met hetzelfde hart. Een nachtelijk mijmernummer dat je niet begrijpt, maar wel voelt.
Hitpotentie: 5.0 – Te langzaam voor de dansvloer, te vaag voor de radio, maar perfect voor de mensen die nog natrillen van iets wat ooit belangrijk voelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten