Cijfer: 8.5
Sommige nummers klinken als een soundtrack voor een moment dat je nog niet hebt meegemaakt, maar waarvan je voelt dat het ooit gaat gebeuren. Montana van Youth Lagoon is precies dat: een dromerig, melancholisch meesterwerk dat aanvoelt als een herinnering die je niet helemaal kunt plaatsen.
Dit is geen ‘lekker nummer voor op de achtergrond’ terwijl je de afwas doet. Nee, Montana dwingt je om te luisteren, om even stil te staan bij alles wat je de afgelopen jaren hebt weggeduwd. Dit is een nummer voor de melancholici, de dromers, en de mensen die weleens naar buiten staren alsof ze in een arthouse-film zitten.
De Sound: Fragiel, Opbouwend en Uiteindelijk Ontploffend
Trevor Powers, het brein achter Youth Lagoon, weet hoe hij emotie moet vangen in geluid. Montana begint klein, met breekbare pianonoten en een stem die klinkt alsof hij elk moment kan verdwijnen in de wind. Het is zacht, het is intiem, en het voelt alsof je een persoonlijke gedachtegang afluistert.
Maar dan… langzaam bouwt het op. De synths zwellen aan, de drums komen binnen als een verre donder en het nummer groeit uit tot iets groots, iets dat je volledig meesleurt. Het heeft datzelfde epische gevoel als de muziek van Sigur Rós of Explosions in the Sky, maar dan met een extra laag kwetsbaarheid.
Tegen de tijd dat het nummer echt losbarst, besef je dat je adem hebt ingehouden. Want ja, dit is een van die nummers die je dwingen om even alles los te laten.
De Clip: Prachtig en Hartverscheurend Tegelijkertijd
En dan hebben we de videoclip nog. Dit is niet zomaar een verzameling willekeurige beelden om het nummer te ondersteunen. Nee, deze clip is cinematografie met een hoofdletter C. Het vertelt een verhaal over verlies, oorlog, jeugd en vergankelijkheid, allemaal zonder woorden, maar met beelden die je in je maag stompen.
Je kunt Montana beluisteren zonder de clip te zien en het is al prachtig. Maar met de clip erbij? Dan wordt het een emotionele uppercut waar je even van moet bijkomen.
De Tekst: Poëtische Vaagheid op Zijn Best
Zoals het hoort bij dit soort muziek, is de tekst niet rechttoe rechtaan. Er worden geen concrete verhalen verteld, maar gevoelens geschetst. Trevor Powers zingt met zijn hoge, haast fluisterende stem woorden die zweven tussen herkenning en mysterie.
Zinnen als “There’s a landslide coming” voelen onheilspellend, alsof er iets onafwendbaars op je afkomt. En misschien is dat ook precies de kracht van Montana: het legt niets uit, maar laat je voelen.
Het Oordeel: Hemels, Maar Niet Voor Iedereen
Als Montana een persoon was, dan was het die ene vriend die altijd te diep in gedachten verzonken is. De persoon die je midden in de nacht een bericht stuurt met een cryptische zin als "Denk je ooit na over de eindigheid van dingen?"
Voor fans van dromerige, melancholische muziek is dit een absolute parel. Voor mensen die op zoek zijn naar iets luchtigs of catchy? Nou ja, succes ermee. Montana is geen snelle hap, dit is een zeven-gangen-emotiediner waar je even voor moet gaan zitten.
Cijfer: 8.5 – Adembenemend mooi, zowel in geluid als beeld. Maar bereid je voor op een existentieel crisisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten