Y X doet het weer. Met Tell Me neemt hij ons mee op een melancholische reis waar zelfs een regenachtige zondag in november jaloers op zou zijn. Dit nummer is als een fluistering in het donker, een warme trui voor je ziel, of een emotionele uppercut waarvan je pas vijf minuten later doorhebt dat je knock-out bent gegaan.
De stem van RY X? Een mix tussen een engel die net wakker wordt en iemand die zojuist zijn derde espresso heeft gedronken, fluisterend maar intens. Hij zingt met een fragiele breekbaarheid die je kippenvel geeft op plekken waarvan je niet wist dat je daar kippenvel kon krijgen. Het nummer ademt minimalisme, maar juist daardoor komt alles extra binnen: de zachte piano, de etherische synths en die zwevende gitaarpartijen die ergens tussen Bon Iver en Sigur Rós in hangen.
De tekst is simpel maar doeltreffend. "Tell me, tell me, tell me it's over," zingt RY X, alsof hij al weet dat het over is, maar stiekem hoopt dat iemand hem het tegendeel vertelt. Het is een liefdeslied voor de verloren zielen onder ons, voor wie ooit met een lege blik uit het raam heeft gestaard, luisterend naar muziek die nét dat ene traantje over de rand duwt.
Het nummer is een slow burner. Geen knaller, geen stadionanthem, maar eerder een soundtrack voor een film die nog niet bestaat, een film waar de hoofdpersoon verdwaald door een mistig bos loopt, nadenkend over het leven. En dat is precies de kracht van RY X: hij maakt muziek voor de momenten die je niet in woorden kunt vangen.
Conclusie: Tell Me is als een fluisterend liefdesbriefje op muziek, een nummer dat je raakt zonder dat het je omver hoeft te blazen. Zet het op repeat, dim de lichten en laat je meevoeren. Maar pas op: voor je het weet zit je existentiële vragen te stellen aan je plant. (Cijfer: 8,7)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten