soms zet je een nummer op en voel je meteen dat je door een tijdmachine wordt geslingerd. Niet een flashy DeLorean, maar een roestige, met cassettebandjes volgestouwde Volkswagenbus, waar de geur van oude leren stoelen en een vleugje nostalgie je tegemoet komt. Nick Hexum’s "1978" is precies dat: een ballad die je meeneemt naar een tijd waarin je nog op blote voeten door de achtertuin rende en de grootste zorg was of je Walkman-batterijen het einde van de dag zouden halen.
Hexum, bekend als de stem van 311, gooit het over een totaal andere boeg. Geen reggae-rock deze keer, maar een melancholische trip door memory lane, verpakt in warme akkoorden en een stem die ruikt naar zonsondergangen en vergeelde Polaroids. Het nummer klinkt alsof Tom Petty en The War on Drugs samen een avond aan de whiskey hebben gezeten en besloten hebben om een ode aan vervlogen tijden te schrijven.
Hoogtepunt: De gitaarlijn, die als een oude vriend je schouder vastpakt en fluistert: "Weet je nog?"
Minpunt: Als je niet van nostalgie houdt, is dit voor jou hetzelfde als een drie uur durende diavoorstelling van andermans vakantieherinneringen.
Conclusie: "1978" is een liefdevolle knipoog naar vroeger, zonder sentimentele kitsch. Hexum weet precies hoe hij het verleden moet inkleuren: met een beetje weemoed, een beetje hoop en een melodie die je het gevoel geeft dat je op een eindeloze snelweg rijdt, met de ramen open en de wind in je gezicht.
Cijfer: ⭐⭐⭐⭐☆ (4/5) – De perfecte soundtrack voor een nostalgische roadtrip… of gewoon een avondje mijmeren over hoe snel de tijd eigenlijk gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten