Cijfer: 7.9
Sommige bandnamen roepen direct vragen op. Committee of Sleep klinkt als een groep wetenschappers die zich buigt over de kunst van een goed dutje, of als een vergadering waar je per ongeluk in belandt en na drie uur nog steeds geen idee hebt waar het over gaat. Maar nee, het is een band. En hun nummer Steel Chairs is allesbehalve slaapverwekkend.
De Sound: Een Mix van Nostalgie en Industriële Sfeer
Vanuit de eerste seconden grijpt Steel Chairs je vast als een oud liftdeurtje dat nét te langzaam sluit. Het heeft die post-punkachtige, industriële sfeer die doet denken aan bands als Joy Division en Interpol, maar met een modernere, gruizige indie-rand.
De baslijn is dreigend, de gitaar klinkt alsof hij een zware dag achter de rug heeft, en de zang heeft dat monotone, licht ongeïnteresseerde timbre dat in de jaren ‘80 per ongeluk een kunstvorm werd. Het voelt als een combinatie van New Wave en alternatieve rock, met een klein vleugje psychedelische dreiging.
Dit is geen muziek om gezellig bij te barbecueën. Dit is muziek voor lange, eenzame nachtritten of avonden waarop je net te lang in een vreemde kroeg blijft hangen, terwijl iemand naast je met een half leeg glas whisky over "de staat van de wereld" begint.
De Tekst: Poëtisch Vaag of Gewoon Een Metafoor-Overload?
De titel Steel Chairs roept meteen allerlei beelden op. Gaat het over worstelen? Over de harde, kille realiteit van het leven? Of gewoon over een kamer vol metalen stoelen waar niemand comfortabel op zit? De songtekst doet weinig moeite om antwoorden te geven.
Met zinnen als "The weight of silence bends the frame" en "Shadows fold beneath the iron seat" krijg je het gevoel dat er iets groots wordt bedoeld, maar wát precies? Geen idee. En dat is misschien juist de kracht van de tekst: hij laat ruimte voor interpretatie.
Het Oordeel: Intrigerend, Maar Niet Voor Iedereen
Als Steel Chairs een persoon was, dan was het die ene gast die altijd net iets te lang over de existentialistische kant van IKEA-meubilair praat. Mysterieus, interessant, maar soms ook een beetje vermoeiend.
Voor fans van post-punk en donkere indie is dit een absolute aanrader. Voor liefhebbers van vrolijke meezingers? Misschien iets te intens. Dit is muziek voor als je met je handen in je jaszakken tegen de wind in loopt en even helemaal klaar bent met de wereld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten