⭐⭐⭐⭐☆ (4/5)
Edwyn Collins, de Schotse grootmeester van de soulvolle melancholie, is terug. En nee, niet met een nieuwe versie van A Girl Like You – want als hij daar een euro voor kreeg elke keer dat iemand die song aanvroeg, kon hij inmiddels Buckingham Palace kopen. Nee, The Heart Is A Foolish Little Thing is een gloednieuwe single en een schoolvoorbeeld van hoe je muziek met gevoel maakt zonder te verzanden in kleffe nostalgie.
Vanaf de eerste klanken voelt het als een warme omhelzing van een man die zijn levenslessen niet op een tegeltje, maar in een songtekst giet. De opening is subtiel, met zachte gitaarakkoorden en een baslijn die je direct in een diepe fauteuil drukt. Dan komt Collins’ stem binnen, nog steeds dat kenmerkende warme, licht broze timbre, alsof hij je persoonlijk influistert: Weet je nog hoe dom je was in de liefde? Ja? Mooi, ik ook.
De song heeft een heerlijke vintage vibe, ergens tussen soul, pop en croonerrock in, met net genoeg moderniteit om niet te klinken alsof hij uit een museum is ontsnapt. De refreinen zijn zo meeslepend dat je na één luisterbeurt al mee neuriet – een kunst die alleen de écht grote songwriters beheersen. Tekstueel is het een mooie balans tussen romantische weemoed en ironische wijsheid. Want ja, het hart is een dwaas ding, en dat zal het altijd blijven.
Het mooiste moment? De brug. Een moment van pure openbaring waarin Collins alle lagen afpelt en je met open armen laat voelen wat hij bedoelt. Geen opsmuk, geen overbodige productie-trucs. Gewoon een eerlijke, prachtige song die klinkt als een verloren classic die je stiekem al jaren kende.
Conclusie: The Heart Is A Foolish Little Thing is een ode aan de eeuwige domheid van de liefde, verpakt in een tijdloze song die je recht raakt. Edwyn Collins bewijst dat hij nog steeds een van de meest ondergewaardeerde muzikale verhalenvertellers is.
Cijfer: ⭐⭐⭐⭐☆ (4/5) – Romantisch zonder klef te worden, melancholisch zonder depri te zijn. Kortom: vintage Collins.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten