Cijfer: 7.7 – Mooie sfeermuziek, maar nergens brandgevaar
Sommige samenwerkingen voelen op voorhand al als een warme trui: comfortabel, zacht, maar je weet ook meteen dat je er niet per se mee door een regenstorm wilt lopen. Noah Cyrus, met haar melancholische stemgeluid, samen met Fleet Foxes, de koningen van het kampvuurkoor, leveren precies wat je verwacht.
En dat is meteen het probleem.
De Sound: Muzikale Deken Zonder Rafels
Vanaf seconde één word je ondergedompeld in zachte gitaarpartijen, harmonieën die als handgemaakte sojawas-kaarsen ruiken, en Noah Cyrus die haar stem laat zweven alsof ze je rechtstreeks vanuit haar dagboek toespreekt. En natuurlijk, het klinkt prachtig. Elk akkoord klopt, de stemmen smelten perfect samen, en je voelt je direct geneigd om een wandeling te maken door een herfstbos.
Maar het schuurt nergens. Alles is zo gladgestreken dat je haast bang bent om te veel op volume te zetten — straks verstoor je die zorgvuldig opgebouwde sfeer nog.
De Tekst: Don’t Put It All On Me… Maar Doe Het Maar Toch
De tekst blijft netjes in het melancholische hoekje. Relatieperikelen, schuldgevoel, emotioneel heen-en-weer-pingpongen. Prima, maar je hebt ook het idee dat als je de zin "Don’t put it all on me" een kwartslag draait, je hem bij vijf andere recente indie-samenwerkingen zo had kunnen kopiëren.
Het blijft allemaal veilig. Nergens een sneer, nergens die ene zin die je écht bij de strot grijpt. Een soort goedgekeurde emotie, geschikt voor elke streamingplaylist die 'Chill Evening' heet.
Het Oordeel: Mooie Achtergrondmuziek Voor Je Mindfulness-sessie
Als Don’t Put It All On Me een persoon was, dan zou het die collega zijn die altijd vriendelijk glimlacht, goede koffie maakt, maar waarvan je na drie jaar nog steeds niet weet of-ie ooit ergens écht boos om wordt.
Perfect geproduceerd, ingetogen, en ja — Fleet Foxes en Noah Cyrus klinken samen zoals ze horen te klinken. Maar je blijft na drie minuten wel een beetje met lege handen achter. Mooie verpakking, maar je hoopt stiekem dat er ergens nog een scherpe rand verscholen zat. Spoiler: die zit er niet.
Cijfer: 7.7 – Prachtig uitgevoerd, sfeervol, maar zo veilig dat zelfs je mindfulness-app zou zeggen: mag het iets spannender?
Zal ik nog even een prikje uitdelen aan al die indie-collabs die tegenwoordig klinken alsof ze rechtstreeks uit dezelfde slowcooker komen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten