Cijfer: 7.8 – Droomritme voor mensen die vergeten zijn waarom ze zijn gaan dansen.
Monolink is zo’n artiest die beats met betekenis probeert te combineren — elektronische melancholie, zeg maar. Powerful Play klinkt als iets dat bedoeld is om zowel op een Berghain-dansvloer als in een meditatieve ademhalingsoefening te passen. En dat lukt. Min of meer.
Het nummer zweeft ergens tussen club en kathedraal. En precies daardoor voel je soms meer afstand dan verbinding.
De Sound: Dromerig met een kloppend hart
Het begint subtiel, met een langzaam pompende bas en soundscapes die klinken alsof iemand ambientmuziek onder een sterrenhemel wilde maken, maar toch de laptop niet kon loslaten. De beat komt traag op gang, maar als ‘ie er is, werkt het wel. Alles klopt technisch, niks wringt — en misschien is dat precies het probleem.
De Tekst: Filosofie in loopvorm
"Powerful Play" verwijst naar het bekende Whitman-gedicht (O Me! O Life!) – en dus wordt het ineens groots, existentieel en een tikkeltje pretentieus. De vraag is of je het hoort, of dat je het moet opzoeken op Genius.com. De tekst cirkelt rond de vraag: wat is jouw bijdrage? Monolink stelt hem fluisterend, zonder te veel richting.
Het is mooi. Het is slim. Het is ook een beetje alsof een dj je tijdens het dansen een TED Talk wil geven.
Het Oordeel: Esthetisch, doordacht, en iets te zelfbewust
Als Powerful Play een persoon was, is het die ene gast op een afterparty die eerst een uur zwijgt, dan één filosofische zin zegt — en daarna weer twee uur zweeft op z’n eigen vibe. Intrigerend. En ook een beetje vermoeiend.
Cijfer: 7.8 – Powerful Play is knap gemaakt, sfeervol en slim, maar net iets te glad om echt te raken. Monolink bouwt een prachtige wereld — maar vergeet af en toe dat we ook gewoon willen voelen. Voor alle elektronische artiesten die denken dat je diepgang kunt exporteren via Ableton: soms helpt het ook gewoon om te durven botsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten