Cijfer: 8.3 – Amsterdams, brutaal en recht voor z’n raap.
Je weet het al bij de titel: dit wordt geen vriendelijke zondagmiddagplaat. The Age of Rage klinkt alsof The Covenant met één been in de kroeg staat en met het andere een deur intrapt. Alles aan dit album ademt rauwe energie, Amsterdams lef en teksten die direct zijn, zonder omwegen.
De Sound: Rechttoe rechtaan, zonder filter
Vanaf de eerste track word je wakker geschud. Geen gelikte productie, geen opsmuk, gewoon gitaren die snijden en drums die klinken alsof iemand op tafel staat te rammen. Het klinkt alsof de band na vijf bier heeft besloten om hun frustraties direct op tape te zetten, zonder even na te denken of het allemaal wel netjes is. Gelukkig maar.
De Teksten: Persoonlijk, maar met opgeheven middelvinger
Waar andere bands nog wel eens in metaforen en wollige teksten blijven hangen, houdt The Covenant het lekker recht voor z’n raap. Persoonlijke verhalen, maar altijd met dat Amsterdamse randje bravoure. Je hoort het: niks zelfmedelijden, gewoon zeggen waar het op staat, met hier en daar een sneer naar alles wat niet deugt.
Het Oordeel: Geen fratsen, gewoon vol gas
Als The Age of Rage een persoon was, dan is het die vriend die altijd als eerste opstaat als er iets misgaat, nog even z’n jas uittrekt, en zich daarna zonder twijfel in de strijd gooit. Niet de mooiste, niet de soepelste, maar wél degene die je er altijd bij wilt hebben.
Cijfer: 8.3 – Een rauwe mix van energie, eerlijke verhalen en Amsterdams lef. Geen fratsen, geen opsmuk. Hier wordt niet gelikt gespeeld, hier wordt geleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten