“Good Old Days” klinkt alsof The Elovaters besloten hebben dat nostalgie vanzelf kwaliteit oplevert. Spoiler: dat doet het niet.
Vanaf de eerste akkoorden is duidelijk waar dit heen gaat: zonnige reggae-vibes, een laidback groove en teksten die doen alsof het leven vroeger eenvoudiger was — zonder ook maar één moment te benoemen waarom.
De muziek kabbelt. En kabbelen kan prima zijn, maar hier wordt het een vorm van stilstand. Alles is veilig, glad en volkomen risicoloos. Het nummer drijft op een clichébeeld van geluk: zon, vrienden, bier, lachend verleden. Het probleem is alleen dat je als luisteraar nergens wordt uitgenodigd om mee te voelen.
De zang is vriendelijk, maar bloedeloos. Geen randje, geen urgentie, geen moment waarop je denkt: hier staat iets op het spel.
Het refrein herhaalt zichzelf alsof herhaling vanzelf overtuiging wordt. Dat wordt het niet.
“Good Old Days” is daarmee geen warme terugblik, maar een lege ansichtkaart.
Je ziet de zon, maar voelt niets.
En na drie minuten weet je vooral dat je dit nummer niet nog eens nodig hebt.
Eindoordeel
Sterren: ★★☆☆☆
Cijfer: 4,8
Vlak, gemakzuchtig en volledig inwisselbaar.
Hit score: 5,9
Zomerplaylist-vulling, maar snel vergeten zodra de zon ondergaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten