"Music By Men" is Florence op haar meest Florence: groot, dramatisch, licht hysterisch en tóch volledig geloofwaardig.
Het nummer opent met een gespannen ritme en minimalistische piano, alsof iemand voorzichtig een storm probeert wakker te maken zonder de verantwoordelijkheid te willen nemen als het misgaat.
En dan komt Florence Welch binnen.
Niet wandelend, maar verschijnend.
Haar stem heeft hier iets priesterlijks — alsof ze niet zingt maar een ritueel uitvoert dat toevallig in popvorm gegoten is. Ze klinkt kwaad, teleurgesteld, verontwaardigd en tegelijk bevrijd: een vrouw die klaar is met muziek die door mannen geschreven wordt en besluit om zelf de hemel te herschrijven.
Het refrein is een explosie: koor, percussie, dat typische Florence-galmen—een wervelwind die klinkt alsof ze tegen een hele industrie staat te schreeuwen.
Maar daaronder zit een onderlaag van ironie en zelfkennis: Florence wéét dat ze dramatisch is. Ze speelt ermee. Ze omhelst het. Ze gebruikt het als wapen.
De productie is bombastisch, maar nooit rommelig.
Het is alsof je luistert naar iemand die van binnenuit uit elkaar valt en daar ritme van maakt.
Het nummer is groots, theatraal en doordrenkt van die unieke Florence-magie:
een combinatie van emotionele chaos en bijna religieuze intensiteit.
"Music By Men" is geen aanklacht — het is een overwinning.
Eindoordeel
Sterren: ★★★★½☆
Cijfer: 8,8
Majestueus, scherp, explosief en volledig Florence. Een van haar sterkste nummers van de laatste jaren.
Hitpotentie: 8,3
Zeer groot binnen alternatieve poplijsten; anthem-energie; kans om uit te groeien tot fan-favoriet én livesensatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten