Buzz” wil groot klinken. Dat hoor je meteen. Een ritmische drive, echoënde gitaren en een refrein dat duidelijk bedoeld is om armen de lucht in te krijgen. En dan denk je automatisch: oh nee, daar gaan we weer — U2 in de verte.
Maar nee. Zo makkelijk is het niet.
Ja, er zit stadionambitie in dit nummer. Ja, de gitaren hebben die open, galmende ruimte. Maar waar U2 altijd iets messiaans had — Bono met een missie — blijft Vienna Vienna dichter bij zichzelf. “Buzz” wil niet de wereld redden, het wil vooral gehoord worden.
Het nummer bouwt degelijk op, misschien zelfs iets te netjes. De productie is strak, professioneel, maar laat weinig rafel toe. Alles staat precies waar het hoort te staan. Dat is tegelijk de kracht en de zwakte: het klinkt volwassen, maar ook berekend.
De zang zit vol overtuiging, soms tegen het dramatische aan. Het refrein heeft drive, maar mist nét dat moment waarop je denkt: ja, dit tilt me op.
Het blijft hangen in ambitie zonder doorbraak.
“Buzz” is dus geen schaamteloze kopie, maar ook geen eigen openbaring.
Het is een nummer dat meer wil dan het durft, en dat hoor je.
Ambitieus, degelijk, maar met een handrem die nooit helemaal losgaat.
Eindoordeel
Sterren:
Cijfer: 6,6
Niet slecht, niet briljant — vooral netjes en ambitieus.
Hit score: 6,9
Radio-vriendelijk, playlist-proof, maar weinig onderscheidend in het lange geheugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten