Anywhere Else” klinkt alsof Alice Costelloe zachtjes toegeeft dat ze liever ergens anders zou zijn, maar niet precies weet waar. En dat is meteen de kracht van het nummer: het zweeft tussen verlangen en berusting, zonder ooit dramatisch te worden.
Het nummer opent klein, met een sobere gitaar en een bijna verontschuldigende productie. Alles is teruggebracht tot de essentie, alsof Costelloe bang is om het moment te verstoren. Haar stem is licht, helder en breekbaar, met net genoeg rafel om het menselijk te houden. Geen grote uithalen, geen theatrale emotie — dit is introspectie in fluistervorm.
De melodie meandert rustig voort, zonder refrein dat zich opdringt. Het nummer lijkt meer te wandelen dan te bewegen. Dat kan voor sommigen te weinig zijn, maar juist daarin zit de charme: “Anywhere Else” vraagt geen aandacht, het verdient die langzaam.
Tekstueel blijft Costelloe dicht bij zichzelf. Ze benoemt het gevoel van onrust zonder het groter te maken dan nodig. Geen grote statements, geen levensveranderende inzichten — gewoon het besef dat blijven soms net zo moeilijk is als vertrekken.
“Anywhere Else” is geen nummer dat blijft hangen door een grote hook, maar door sfeer en eerlijkheid. Het is zo’n lied dat je pas mist als je het niet meer hoort.
Eindoordeel
Sterren: ★★★★☆
Cijfer: 8,0
Subtiel, oprecht en prettig terughoudend.
Hit score: 6,8
Geen hitmachine, wel een stille favoriet voor luisteraars die rust boven spektakel verkiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten