Earth 2 is alsof je in een rijdende wolk zit met een zonnebril op, om 3 uur ’s nachts, terwijl je The Cure uit een ander sterrenstelsel hoort komen. Unknown Mortal Orchestra tapt hier uit het vat van galm, melancholie en galactisch gefilterde gitaren. Het is new wave met kosmische vertraging — en niemand op aarde die precies weet wat je voelt, maar je voelt het toch.
Cijfer: 8.0
The Cure in space – en Robert Smith zou er stilletjes bij glimlachen.
Earth 2 bouwt langzaam een sfeer op waarin alles lijkt te zweven. Geen refrein dat je opspringt, geen beat die je meeneemt, maar een groove die je omwikkelt. De gitaren huilen zoals ze dat in 1982 deden, maar dan met meer echo en minder hoop. De zang is vervormd, verstopt, bijna verlegen — maar precies daardoor raak.
De Sound: shoegaze meets interstellaire discotheek
Alles is net te traag, net te dromerig, en precies daarom hypnotiserend. De baslijn drijft als een onderstroom onder een rivier van synthesizernevel. De gitaren klinken als een vertraagde cassette van The Cure, opgenomen op de maan.
De Tekst: ongrijpbaar, maar sfeervol als rook
De woorden glippen tussen je vingers als je ze probeert te vangen. Misschien over liefde, misschien over verlies, misschien over het feit dat we op Earth 1 al niet wisten wat we deden. Maar het gevoel klopt. En dat is genoeg.
Het Oordeel: zweven met stijl, verdwalen met een glimlach
Als Earth 2 een persoon was, is het iemand die je in een droom ontmoet, iets zegt wat je net niet verstaat, en dan verdwijnt tussen de mist en de muziek.
Cijfer: 8.0 – Earth 2 is een hemelse, glijdende synthwave-droom met een donker hart. The Cure galmt door, maar UMO voegt daar eigenzinnigheid en ruimtevaart aan toe. Perfect voor nachtelijke ritten door je eigen hoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten