Cijfer: 5.9
Hitpotentie: 7.1 – Zo glad als zijn huid en bijna net zo betekenisvol.
Adonis Wilde. Je zou bijna medelijden krijgen met iemand die met zo’n naam geboren wordt. Maar dat hoeft niet — want hij weet het zelf ook. Alles aan Dandelion Child schreeuwt: kijk naar mij. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. En dus krijgen we een liedje dat net zo fraai is als het voorspelbaar is: bloedmooi verpakt, maar inhoudelijk even breekbaar als een plastic madeliefje.
De Sound: pop met porseleinen perfectie
Akoestische gitaar, zachte galm, een beat die nergens schuurt. Alles klinkt alsof het in een studio is gemaakt waar niemand ooit durft te ademen. Geen risico, geen ruw randje — alleen ambiance met een filter.
De Tekst: alsof ChatGPT ‘gevoelig’ moest schrijven
Bloemen, dromen, verdwalen in jezelf... het is allemaal keurig, poëtisch en toch leeg. Je voelt dat hij wil dat je denkt dat hij diep is. Maar zodra je goed luistert, hoor je vooral woorden waar geen geur aan zit.
De Clip: Adonis op Adonis-stand
In slow motion rent hij door velden, kijkt hij intens in spiegels, valt er precies op het juiste moment een traan. Het is een catalogus van esthetisch verdriet. Te mooi om oprecht te voelen. Te perfect om echt te zijn.
Cijfer: 5.9 – Dandelion Child is schitterend verpakte leegte. Een nummer dat vooral hoopt dat je het mooi vindt — en dat je verder geen vragen stelt.
Hitpotentie: 7.1 – De algoritmes zullen het omarmen. Jij misschien ook. Maar vraag jezelf daarna even af waarom je niks onthouden hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten