Cijfer: 6.5
Zuiverheid: 9.0 – Ruwe emotie? Afwezig. Alles is hier biologisch, glutenvrij en perfect in balans.
Mama Aya klinkt als een muzikale ayahuasca-ceremonie waarbij de gitaar alvast de ademhaling begeleidt. De boodschap is spiritueel, de muziek is gladgestreken akoestische pop, en de productie zo schoon dat je bijna de handen van de sound engineer voelt meewiegen. Milow zingt zacht, beheerst, en vooral: keurig.
De Sound: tussen singer-songwriter en mindfulness-podcast
Niks mis mee, hoor. Maar op een gegeven moment hoop je dat er een splintertje binnenkomt. Een kraakje. Een ademteug waar hij zich in verslikt. Iets dat het echt maakt. In plaats daarvan: keurig afgestemde akkoorden, een veilige structuur en alles netjes afgeleverd in gerecyclede verpakking.
De Tekst: liefdevol, maar wel heel erg op safe
“Mama Aya” is geen ironie. Het gaat over plantmedicijn. Over innerlijke reizen. Over heling. Allemaal mooi, maar het klinkt alsof je buurvrouw een spirituele blog is begonnen nadat ze drie podcasts heeft geluisterd. Het raakt, maar net zo hard als een lavendelkussen.
Het Oordeel: mooi, maar te proper om echt iets los te maken
Als Mama Aya een persoon was, is het iemand die je een knuffel geeft op een yogaretraite – warm, vriendelijk, maar je mist iets. Misschien vuil. Of twijfel. Of woede.
Cijfer: 6.5 – Mama Aya is een keurig gezongen ode aan spiritueel ontwaken, maar mist het rafelrandje dat heling menselijk maakt. Mooi gemaakt, goed bedoeld, maar soms wil je liever een liedje dat je schudt in plaats van sust.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten