Cijfer: 8.4
Tijdloosheidsfactor: hoog – dit nummer had in 1973, 2009 of 2025 kunnen uitkomen en het zou altijd even mooi zijn.
Rulers, Ruling All Things klinkt als een langzaam openklappende droom. De fluiten zweven, de gitaren fluisteren, en de stem van Tim Smith klinkt alsof hij in een andere tijd leeft – en je met zachte dwang uitnodigt om daar even naast hem te komen zitten.
De Sound: Fleet Foxes, maar dan uit Texas en met meer mystiek
De mix van folk, progrock en pastorale psychedelica is zó zorgvuldig en zó ingetogen dat je bijna niet merkt hoe briljant het in elkaar zit. Elk akkoord is bedacht, elke stilte werkt. En nu – met de nieuwe video – zie je ineens hoe beeld en geluid elkaar versterken. Alsof iemand jaren later eindelijk begreep wat het nummer bedoelde.
De Tekst: bezwerend, zonder uitleg
Wie hier letterlijk naar luistert, komt bedrogen uit. “Rulers, ruling all things” is geen politiek statement, maar een sfeerschets. Van macht. Van verlies. Van dingen die je niet meer kunt veranderen. En het wordt gebracht met een sereniteit waar de meeste bands alleen maar van kunnen dromen.
Het Oordeel: we hadden beter moeten luisteren
Als Rulers, Ruling All Things een persoon was, is het iemand die op een feestje weinig zegt, maar achteraf degene blijkt te zijn die je nog weken bijblijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten