cijfer: 7.7
Windkracht: stevig briesje, gevoelstemperatuur: net onder het hart.
Lean Into The Wind klinkt alsof Doves iets willen zeggen, maar je moet het zelf invullen. Een trage opbouw, een baslijn die je niet vasthoudt maar volgt, en een stem die zingt alsof hij op een berg staat waar niemand hem hoort – behalve jij. En misschien is dat de truc.
De Sound: post-Britpop met een wolkenrandje
De gitaren ruisen als een jas die wappert in tegenwind, de drums zijn beheerst, alsof ze precies weten hoeveel ze mogen doen. Alles is in balans, maar net niet perfect. En dat is juist goed.
De Tekst: hoop, maar dan op Doves-manier
Ergens hoor je een oproep tot overgave. Geen strijdlied, geen protestsong, gewoon een stil verzoek: ga maar mee met de wind. En dat klinkt romantisch, tot je bedenkt dat je dan misschien nergens uitkomt.
Het Oordeel: kalm, gelaagd, en stil briljant
Als dit nummer een persoon was, is het iemand die je in de lift tegenkomt, een zinnetje mompelt, en waarvan je pas later beseft: dat was precies wat je moest horen.
Cijfer: 7.7 – Lean Into The Wind is een zacht donderend nummer dat niet op de voorgrond wil staan, maar daar uiteindelijk toch terechtkomt. Doves bewijst opnieuw dat schoonheid niet hoeft te schreeuwen.
En dan die outro – plotseling helder, bijna troostend. Alsof de duisternis zelf even twijfelt, en je heel even laat ademen voordat het weer nacht wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten