Cijfer: 7.8
Hitpotentie: 5.1 – Te duister voor hitlijsten, perfect voor mensen met een platenspeler en opgekropte gevoelens.
Voices of Darkness is nostalgie in synthvorm. Het klinkt alsof het in 1984 is geschreven, maar per ongeluk 40 jaar te laat is uitgekomen. De drums tikken als een verlaten stationsklok, de synths hangen in de lucht als neonrook, en de zang komt uit een keel waar ooit hoop zat — maar inmiddels vervangen is door echo en eyeliner.
De Sound: retro met rouwrand
De gitaar jankt precies op het juiste moment, de toetsen liggen als koude mist onder de melodie, en de zang klinkt alsof hij op zolder is opgenomen tijdens een eenzame dans met een schaduw. Het is de perfecte soundtrack voor als je terugdenkt aan iets dat nooit is gebeurd.
De Tekst: onheilspellend poëtisch
“Voices of darkness” — het had een goth-cliché kunnen zijn, maar hier klinkt het oprecht. De tekst is duister, cryptisch, en waarschijnlijk op een typemachine geschreven door iemand in een coltrui met liefdesverdriet en een dagboek vol metaforen. En dat is positief bedoeld.
Het Oordeel: eighties-wave voor gevoelige zielen met zwarte sokken
Als Voices of Darkness een persoon was, is het iemand die nooit lacht op foto’s, Joy Division op vinyl draait en je aankijkt alsof jij degene bent die verdween.
Cijfer: 7.8 – Voices of Darkness is new wave zoals het bedoeld is: kil, weids, dromerig en licht fatalistisch. Alsof je danst op de rand van een afgrond — in slow motion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten