Trevon Horn & Seal – Steppin’ Out (cover van Joe Jackson)
Als je besluit om Steppin’ Out te coveren, begeef je je op glad ijs. Niet omdat het zo heilig is, maar omdat het al perfect balanceerde tussen melancholie en discoballendecor. Joe Jackson deed in 1982 iets zeldzaams: hij liet volwassen eenzaamheid dansbaar klinken.
En wat doen Trevon Horn & Seal anno nu? Ze trekken het tempo iets omlaag, draaien de glam eruit, zetten Seal vooraan als de crooner van de nacht, en maken van Steppin’ Out een soort loungeversie van een herinnering. Minder sprankelend, meer zwoel. Het is geen viering meer van het stadsleven – het is een laatste ronde in een verlaten hotelbar.
Cijfer: 7.3
Coverwaarde: 6.8 – Netjes gedaan. Mooi zelfs. Maar het laat je vooral de originele versie opnieuw opzoeken.
De Sound: minder neon, meer notenhout
De beats zijn langzamer, de synths zijn vervangen door warmere toetsen, en Seal zingt alsof hij pas echt begrijpt wat Joe Jackson bedoelde. Het klinkt als nachtmuziek voor mensen die hun schoenen al uit hebben, maar nog net niet willen slapen.
De Tekst: blijft ijzersterk
De tekst is natuurlijk onveranderd: het gaat nog steeds over naar buiten willen, weg van de sleur, in je eentje de stad in trekken. Maar bij deze versie voelt het minder als hoopvol ontsnappen, en meer als berustend ronddwalen.
Het Oordeel: sfeervol, maar ongevraagd
Als deze versie een persoon was, is het iemand die iets moois zingt op een feestje, waarna iemand anders zegt: “Mooi man… maar heb je het origineel ook weleens gehoord?”
Cijfer: 7.3 – Steppin’ Out in deze uitvoering is smaakvol, volwassen en goed gezongen. Maar het mist het lichtvoetige mysterie van het origineel.
Coverwaarde: 6.8 – Geen blamage, zeker niet. Maar het voelt eerder als een eerbetoon dan een nieuwe invalshoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten