ijfer: 8,2/10
The Horrors beloven dat Ariel anders is dan alles wat ze eerder hebben gedaan – en voor één keer is dat geen loze marketingkreet. Dit nummer voelt als een muzikale transformatie, een sonische ontdekkingsreis waarin de band met een zaklamp donkere hoeken van hun eigen geluid verkent. Het is meeslepend, hypnotiserend en heeft iets buitenaards, alsof ze een signaal vanuit een ander universum hebben opgevangen en besloten hebben het te vertalen naar muziek.
Vanaf de eerste seconde voel je dat dit geen standaard Horrors-track is. De synths glijden als mist over een verlaten snelweg, de drums zijn strak en mechanisch, en de zang zweeft ergens tussen dromerig en onheilspellend. Het is alsof Joy Division en Depeche Mode samen in een onderzeeër zijn opgesloten en na een week zonder zonlicht dit nummer hebben geschreven.
Kortom, Ariel is spannend, anders en precies het soort experimentele stap die je van The Horrors hoopt. Misschien niet voor iedereen, maar voor wie van duistere, sfeervolle en filmische muziek houdt, is dit een absolute trip. Een nieuw sonisch gebied? Absoluut. Of het beter is dan hun oude terrein? Dat mag je zelf ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten