Cijfer: 8,2/10
Sommige nummers zijn als een kunstinstallatie: je snapt niet meteen wat er gebeurt, maar je voelt dat het ergens over gaat. No Front Teeth van Perfume Genius en Aldous Harding is precies zo’n track. Het is broeierig, ongrijpbaar en klinkt alsof het is opgenomen in een vervallen theater waar de geest van David Bowie nog rondwaart.
Vanaf de eerste seconde voel je dat dit geen doorsnee liedje wordt. De instrumentatie is minimalistisch, alsof de muzikanten expres drie keer hebben nagedacht voordat ze een noot speelden. Perfume Genius zingt met die typische, bijna bibberende intensiteit, terwijl Aldous Harding erbij klinkt als een mysterieuze waarzegster die net iets te lang in je ziel staart.
Qua sfeer? Denk aan een film waarin twee ex-geliefden elkaar na jaren weer tegenkomen in een rokerige jazzbar, ongemakkelijk nippen aan hun drankjes en elkaar nét niet aankijken. Het nummer bouwt op, maar in plaats van een grote uitbarsting, krijg je een soort emotionele onderhuidse spanning die je pas later beseft.
Kortom: No Front Teeth is geen liedje dat je even meefluit onder de douche. Dit is kunstpop met een rafelrand, een hypnotiserende koortsdroom waarin alles mogelijk is. Perfect voor liefhebbers van muziek die niet meteen alles weggeeft, maar je langzaam opslokt – als een gesprek waarvan je pas uren later beseft dat het je compleet heeft veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten