Cijfer: ★★★ (7/10)
The Wombats zijn als die ene vriend die altijd met een biertje in de hand op de dansvloer staat, ongeacht het tijdstip of de situatie. Zelfs als het nummer sentimenteel is en iedereen in melancholische slow-motion beweegt, springt hij nog steeds enthousiast rond met een energie alsof hij net vijf espresso’s achterover heeft geslagen. Oh! The Ocean is precies dat album: vrolijk, energiek, maar met een onderliggende laag van existentiële paniek waar je pas later over nadenkt.
Vanaf de eerste track word je meegenomen in een tsunami van pakkende hooks, opzwepende synths en die kenmerkende half-ironische teksten waar The Wombats in uitblinken. Het refrein van bijna elk nummer klinkt alsof het ontworpen is om luidkeels mee te schreeuwen in een volgepakte concertzaal, met bierdruppels zwevend in de lucht als een soort alternatieve heilig water-regen.
Maar, en hier komt de twist: halverwege begint de oceaan wat te kabbelen. Niet elk nummer blijft even goed drijven, en sommige tracks voelen alsof ze iets té veilig binnen de Wombats-formule vallen. Het is een beetje alsof je een achtbaanrit maakt, maar halverwege merkt dat je eigenlijk gewoon rondjes draait.
Toch, wanneer The Wombats raken, dan raken ze goed. De beste tracks op Oh! The Ocean zijn de momenten waarop ze hun melancholie en hun indiepop-euforie perfect balanceren, alsof ze zeggen: “Het leven is chaotisch en soms een beetje kut, maar we kunnen er net zo goed op dansen.”
Kortom: Oh! The Ocean is een solide Wombats-plaat. Niet revolutionair, maar wel een prima soundtrack voor iedereen die zijn existentiële twijfels graag op een opzwepende beat verwerkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten