One Of The Dreamers" klinkt alsof je door een mistige steeg loopt en niet zeker weet of je verdwaald bent of precies daar moet zijn. De melancholie druipt van elke noot, de zang klinkt alsof hij van heel ver weg komt en de gitaren hebben die typische dreigende echo die je meteen doet denken aan een duistere jaren ‘80 film.
Het is hypnotiserend, mysterieus en net ongrijpbaar genoeg om interessant te blijven. Maar ja, halverwege vraag je je toch af: Droom ik nu of is dit nummer echt zo langgerekt zweverig?
Cijfer: 8,0. One Of The Dreamers is als een rookwolk in een donkere bar – sfeervol, bedwelmend, maar je vergeet bijna waarom je er was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten