Cijfer: 8/10
Sommige nummers zijn als een donkere hotelbar om half twee ’s nachts. Je weet niet precies hoe je daar bent beland, maar het voelt goed. Zero One Code van Warhaus is zo’n nummer: mysterieus, broeierig en met precies genoeg rookgordijn om je te laten denken dat je een Frans existentialist bent.
Warhaus, alias van Maarten Devoldere (Balthazar), klinkt hier als een man die net een glas rode wijn heeft omgestoten op een dure bank, maar het niks kan schelen. De baslijn sleept zich voort als een detective die net een moordzaak heeft opgelost, de drums tikken alsof ze geheimen kennen die jij nooit zult ontrafelen, en de blazers… die klinken als sigarettenrook in slow-motion.
De sfeer is fantastisch, maar is het catchy? Mwah. Dit is geen nummer dat je in de supermarkt neuriet terwijl je een pak melk pakt. Dit is een soundtrack voor zwoele avonden en existentiële overdenkingen. Warhaus fluistert je oren vol met poëzie, en jij knikt instemmend, ook al heb je geen idee waar het precies over gaat.
Kortom: Zero One Code is als een dure cocktail die je eigenlijk niet kunt betalen, maar toch bestelt. Een beetje decadent, een beetje mysterieus, en veel te cool voor zijn eigen goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten