Soms komt er een nummer voorbij dat je niet kunt negeren. Niet omdat het je tot tranen roert, maar omdat het zich als een hardnekkige oorwurm in je brein nestelt. Claude – C’est La Vie is zo’n nummer. Een muzikale macarons-doos vol luchtigheid, opgeklopte charme en een snufje je ne sais quoi.
Claude doet wat Claude doet: hij bezingt het leven alsof hij op een zonnig terras in Nice zit, met een croissant in de ene hand en een microfoon in de andere. Zijn handelsmerk Ladada duikt op als een spook uit zijn vorige hit, maar deze keer met extra la la la’s en een beat die je onvermijdelijk doet mee-neuriën.
Maar dan de hamvraag: heeft dit Songfestival-potentie? Absoluut. Is het een gegarandeerde winnaar? Laten we zeggen dat het ergens tussen een Franse bistro en een Nederlandse snackbar zweeft Рcharmant, maar misschien n̩t iets te veel frituurlucht om de grote jury's volledig te overtuigen.
Toch kunnen we niet ontkennen: Claude heeft een charme-offensief ingezet waar menig Eurovisie-stemmer voor zal vallen. En als het Songfestival ooit een wetenschappelijke formule zou krijgen, dan zou deze track eruitzien als:
📈 La + La + La + een catchy beat = een serieuze kans op de top 10.
Of het de eerste plek wordt? Dat hangt af van hoeveel Europa van zijn Ladada déjà vu houdt. Maar hé, C’est la vie!
Cijfer: 8/10 (want je betrapt jezelf erop dat je het onbewust meezingt in de douch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten