The War On Drugs live is altijd een beetje hetzelfde: je weet precies wat je krijgt, maar toch voelt het weer als een openbaring. Harmonia’s Dream bouwt zich langzaam op zoals alleen zij dat kunnen – dromerig, meeslepend, en met gitaren die klinken alsof Bruce Springsteen en Dire Straits samen een roadtrip maken en nergens haast mee hebben.
Live klinkt het nóg grootser, nóg ruimtelijker, en je voelt gewoon dat Adam Granduciel dit nummer heeft geschreven terwijl hij peinzend uit het raam van een rijdende auto staarde. Het duurt lang, je raakt erin verdwaald, en op een gegeven moment besef je: Shit, ik heb mijn trein gemist.
Cijfer: 8,8. Harmonia’s Dream (Live) is geen concertmoment, het is een hele reis – zonder dat je weet waar je uitstapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten