I Could Join The Birds" klinkt alsof iemand de Pet Shop Boys, een fles melancholie en een Londense regenbui in een studio heeft opgesloten en gewoon is gaan opnemen. Het is dromerig, zweverig en heeft dat typische ik-staar-uit-het-raam-op-een-grijze-dag-en-denk-na-over-het-leven-gevoel.
De spoken word-stijl geeft het een poëtische touch, de synths golven lekker voort en ergens voel je dat dit zowel op een dansvloer als in een verlaten metrostation zou kunnen werken. Maar ja, het blijft wel héél veel sfeer en héél weinig pieken. Alsof je steeds verwacht dat het losbarst, maar het nummer liever blijft hangen in z’n eigen mooie treurigheid.
Cijfer: 7,9. I Could Join The Birds is als een nachtelijke wandeling door de stad – sfeervol, mysterieus, maar je weet nooit precies waar je uitkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten