Hitpotentie: 6,3 (alleen voor mensen met te veel geduld en te weinig oordoppen)
De band heet Sorry, en dat is eigenlijk het enige wat ze hier niet zeggen — al hadden ze dat best mogen doen.
Candle probeert mysterieus te klinken, maar eindigt vooral als een vermoeide klaagzang van een band die te veel over zichzelf nadenkt.
Vanaf de eerste seconde hoor je het al misgaan.
Die trage, slepende beat, dat quasi-dromerige gitaartje en dan… die zang.
Half gesproken, half geneuried, volledig irritant.
Het klinkt alsof iemand een voicemail heeft ingezongen tijdens een powernap.
De productie is lo-fi, maar niet op de charmante manier.
Het is alsof iemand per ongeluk de stekker half uit het mengpaneel heeft getrokken en dacht: “Ja, dit is kunst.”
De zang is te vlak, te nasaal, en volledig emotieloos — een soort lome apathie waar zelfs Thom Yorke van zou zeggen: “Kom op jongens, een beetje leven.”
De tekst?
“You were my candle, burning slow.”
Ja, dat hoor je.
Langzaam, dof, en zonder vlam.
Het nummer sleept zich voort als een regenachtige maandag zonder koffie.
Halverwege hoop je nog even op iets van een opbouw, een verrassende wending, een refrein dat wakker wordt — maar nee.
Ze blijven hangen in dezelfde toon alsof ze bang zijn dat enthousiasme hun geloofwaardigheid schaadt.
Sorry heeft ooit bewezen dat ze iets bijzonders konden: subtiele melancholie, scherpe teksten, en een ongrijpbare sfeer.
Maar Candle is gewoon saai.
Het klinkt als een band die zichzelf verveelt, en het publiek mee de afgrond in sleurt.
Kortom:
Candle is geen subtiel kunstwerk, maar een uitgeblazen theelichtje.
Een nummer dat pretendeert diepgang te hebben, maar in werkelijkheid in een plas drijft van eigen verveling.
De zang is niet intrigerend, maar vervelend —
en als je halverwege nog luistert, is dat waarschijnlijk omdat je te lui bent om op “skip” te drukken.
🕯️ Sorry – Candle: dooft langzaam, en niemand steekt ’m nog een keer aan.★☆☆☆
Hitpotentie: 6,3 (alleen voor mensen met te veel geduld en te weinig oordoppen)
De band heet Sorry, en dat is eigenlijk het enige wat ze hier niet zeggen — al hadden ze dat best mogen doen.
Candle probeert mysterieus te klinken, maar eindigt vooral als een vermoeide klaagzang van een band die te veel over zichzelf nadenkt.
Vanaf de eerste seconde hoor je het al misgaan.
Die trage, slepende beat, dat quasi-dromerige gitaartje en dan… die zang.
Half gesproken, half geneuried, volledig irritant.
Het klinkt alsof iemand een voicemail heeft ingezongen tijdens een powernap.
Pieter Derksen zou zeggen: “Ze klinken alsof ze in de rij staan voor hun eigen concert en al spijt hebben dat ze gekomen zijn.”
Peter Pannekoek zou droogjes opmerken: “De band heet Sorry, en dat is inderdaad op z’n plaats.”
En Marcel van Roosmalen zou brommen: “Ik hoor vooral verveling met reverb.”
De productie is lo-fi, maar niet op de charmante manier.
Het is alsof iemand per ongeluk de stekker half uit het mengpaneel heeft getrokken en dacht: “Ja, dit is kunst.”
De zang is te vlak, te nasaal, en volledig emotieloos — een soort lome apathie waar zelfs Thom Yorke van zou zeggen: “Kom op jongens, een beetje leven.”
De tekst?
“You were my candle, burning slow.”
Ja, dat hoor je.
Langzaam, dof, en zonder vlam.
Het nummer sleept zich voort als een regenachtige maandag zonder koffie.
Halverwege hoop je nog even op iets van een opbouw, een verrassende wending, een refrein dat wakker wordt — maar nee.
Ze blijven hangen in dezelfde toon alsof ze bang zijn dat enthousiasme hun geloofwaardigheid schaadt.
Sorry heeft ooit bewezen dat ze iets bijzonders konden: subtiele melancholie, scherpe teksten, en een ongrijpbare sfeer.
Maar Candle is gewoon saai.
Het klinkt als een band die zichzelf verveelt, en het publiek mee de afgrond in sleurt.
Kortom:
Candle is geen subtiel kunstwerk, maar een uitgeblazen theelichtje.
Een nummer dat pretendeert diepgang te hebben, maar in werkelijkheid in een plas drijft van eigen verveling.
De zang is niet intrigerend, maar vervelend —
en als je halverwege nog luistert, is dat waarschijnlijk omdat je te lui bent om op “skip” te drukken.
🕯️ Sorry – Candle: dooft langzaam, en niemand steekt ’m nog een keer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten