Stina Holmquist - Say It Out Loud★★★★☆

★★★★☆ | Cijfer: 8,5 | Hitpotentie: 8,2 (Scandinavische elegantie met onderdrukte stormen – klein, maar krachtig)

Er zijn artiesten die fluisteren, maar gehoord worden.
Stina Holmquist is er zo één.
Met Say It Out Loud maakt ze een nummer dat zijn titel tegenspreekt: het klinkt juist alsof alles wordt ingehouden tot op het randje van barsten.
En precies daar zit de magie.

Vanaf de eerste seconde voel je die typische Scandinavische sfeer: kil, helder, maar emotioneel tot op het bot.
Een pianotoon, een dunne gitaargloed, en die stem — zacht, maar met de scherpte van iemand die haar pijn al heeft opgeruimd, maar de sleutel nog in haar zak draagt.*

De productie is minimalistisch, bijna fragiel.
Elke noot krijgt ruimte.
Geen drumpartij die zich opdringt, geen overbodige galm — gewoon pure helderheid.
Het doet denken aan Agnes Obel, Ane Brun, of zelfs de jonge Feist: muziek die stil is, maar blijft hangen als een geur in een lege kamer.

De tekst — “Say it out loud, before the silence takes us down” — klinkt eenvoudig, maar voelt universeel.
Het gaat niet over ruzie of liefde, maar over alles wat je niet zegt.
En hoe dat langzaam, ongemerkt, alles verteert.
Holmquist vangt dat moment van aarzeling perfect: tussen trots en kwetsbaarheid, tussen woorden en stilte.

Halverwege hoor je een subtiele strijker binnensluipen, bijna onopgemerkt.
Het tilt het nummer op zonder het te veranderen.
En dan, in de laatste minuut, zingt ze iets zachter, iets lager — alsof ze zich eindelijk heeft overgegeven.
Dat is het punt waarop je stopt met luisteren en gewoon voelt.

Wat Say It Out Loud zo sterk maakt, is zijn terughoudendheid.
Het schreeuwt niet om aandacht, maar dwingt je vanzelf dichterbij.
Het is muziek die je niet afspeelt, maar toelaat.

Kortom:
Say It Out Loud is een klein pareltje van emotionele precisie.
Een nummer dat zich niet bewijst, maar openbaart.
Holmquist fluistert meer waarheid dan menig zangeres schreeuwt — en doet dat met een vanzelfsprekende klasse die alleen uit het noorden kan komen.

Pieter Derksen: “Zo klinkt stilte als iemand hem durft te benoemen.”
Pannekoek: “Ze zegt het niet hardop, maar ik hoor het toch.”
Van Roosmalen: “Geen idee wat ze bedoelt, maar ik geloof haar.”

🌙 Stina Holmquist – Say It Out Loud:
Een stille bekentenis die groot voelt.
Zacht, eerlijk, en precies luid genoeg om binnen te blijven.