Cijfer: 5,8 ★★☆☆☆½
Hitpotentie: 6,5 (in Wallonië: gegarandeerd een weekje top 20)
Lio, ja… die Lio.
De eeuwige popnymf van de jaren tachtig, bekend van Amoureux solitaires en Banana Split — de vrouw die ooit hele radiostations liet blozen met één knipoog.
En nu is ze terug met L’amour de ma vie, een nummer dat vooral bewijst dat zelfs Franse charme een houdbaarheidsdatum heeft.
Vanaf de eerste seconde hoor je: ze wil het nog één keer doen.
Een lichte beat, een zacht zuchtende melodie, een stem die ooit verleidelijk was, maar nu meer klinkt als iemand die na een lange dag besluit “ach, nog één take en dan is het klaar.”
Het is popmuziek met rouge op de wangen en wallen onder de ogen.
De tekst is typisch Lio: half naïef, half geraffineerd.
“Tu es l’amour de ma vie, mais ma vie est ailleurs.”
Het klinkt poëtisch, maar voelt meer als een afwijzing met lippenstift.
Er zit iets charmants in, maar ook iets vermoeids — alsof ze zelf niet meer gelooft wat ze zingt.
De productie probeert modern te klinken, maar blijft hangen tussen nostalgie en nachtkaars.
Een beetje retro-synth, een beetje akoestische gitaar, maar nergens echt richting.
Het klinkt als een Spotify-playlist met de titel Paris Café – Rainy Tuesday Edition.
En dan die zang.
Lio’s stem heeft nog steeds die zachte, meisjesachtige toon, maar de magie is dun geworden.
Waar ze vroeger klonk als een jonge vrouw die wist hoe ze je hart kon breken met één zucht, klinkt ze nu als iemand die je probeert te overtuigen dat ze nog steeds dat meisje is.
Het is niet vals, maar het mist overtuiging.
Halverwege is er een kort intermezzo — een gesproken stukje over liefde, tijd, en herinneringen.
Het had filosofisch kunnen zijn, maar het voelt vooral alsof ze het voorleest uit haar oude dagboek.
Je hoort dat het haar menens is, maar de muziek tilt het niet omhoog.
Kortom:
L’amour de ma vie is geen ramp, maar wel een typisch Lio-nummertje: charmant, luchtig, maar volstrekt ongevaarlijk.
Het flirt, glimlacht, maar doet verder niets.
Lio blijft Lio — de koningin van het Franse niemendalletje.
Ze zingt over de liefde van haar leven, maar je hoort vooral dat ze blij is dat die niet meer aanbelt.
💄 Een zoet glimlachje uit de jaren tachtig, nog steeds charmant,
maar de magie? Die heeft de taxi naar huis genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten