Men Without Hats – In Glorious Days
★★★☆☆ | Cijfer: 6,9 | Hitpotentie: 7,5 (fout, vrolijk en vol glitter die niet van echt goud is)
De titel belooft veel: In Glorious Days.
Je denkt aan vrijheid, optimisme, zonneschijn over de jaren tachtig.
Wat je krijgt, is Modern Talking die te lang op vakantie is gebleven in Italië.
Men Without Hats, ooit verantwoordelijk voor de tijdloze oorwurm The Safety Dance, probeert in 2025 blijkbaar de Italo disco opnieuw uit te vinden.
Alleen: dat is al een keer gedaan. En beter.
De synths zijn knetterzoet, de drums klinken alsof ze rechtstreeks uit een Casio uit 1984 komen, en de zang… tja, die is er nog steeds.
Het begint nog hoopvol: een vrolijke arpeggio, een galmende snare, en die typische Men Without Hats-zang — een kruising tussen optimisme en een leeg blikje cola.
Maar na dertig seconden weet je genoeg: dit is geen heruitvinding, dit is reanimatie.
Een soort digitale wederopstanding van een tijd waarin glitter nog een ideologie was.
De refreinregel “We’ll dance in glorious days” is zó onironisch dat het bijna aandoenlijk wordt.
Je hoort dat ze het menen, maar ook dat ze het niet meer kúnnen.
Het klinkt alsof iemand Modern Talking en Baltimora heeft samengesmolten in een AI-generator met een vrolijk trauma.
En toch... er zit iets charmants in.
De synths zijn goedkoop maar warm, de melodie blijft hangen als een slechte grap die je stiekem toch blijft herhalen.
Misschien is dat de kracht van Men Without Hats: ze zijn zó fout dat ze bijna weer goed worden.
De productie is glanzend en strak — te strak zelfs.
Alles klinkt als plastic dat net uit de verpakking komt.
Maar achter dat neonplastic hoor je een glimp van iets echts: plezier.
Ze geloven nog steeds in hun eigen kitsch, en dat verdient respect.
Kortom:
In Glorious Days is geen glorieuze comeback, maar eerder een muzikale ansichtkaart uit een tijd dat alles beter leek — omdat niemand beter wist.
Het is retro zonder zelfbewustzijn, disco zonder ironie, en dat is tegelijk het probleem én de charme.
🪩 Men Without Hats – In Glorious Days:
Een zonnige, kleverige ode aan de tijd dat kitsch nog oprecht was.
Fout, vrolijk, maar onmogelijk om te haten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten