Er zijn van die bands die geen woorden nodig hebben om je stil te krijgen.
Wolf Alice is zo'n band.
Ze kijken je aan, zeggen niets,
en je weet: dit gaat ergens over.
Ook al weet je niet precies waarover.
“Play It Out” is een nummer dat begint als een sluimerende gedachte —
een zacht gitaartokkel, wat losse drumslagen,
en Ellie Rowsell die zingt alsof ze net is wakker geworden uit een droom
waarin het regende,
en dat regenwater was herinnering.
De sfeer is broeierig,
maar nergens zwaar.
Er hangt een spanning, maar niemand weet waarom.
Alsof er iets in de kamer is dat nog niet gezegd is.
En dat blijft zo tot de laatste seconde.
Wolf Alice flirt hier niet met grootse gebaren.
Geen bombast, geen epische climax.
Gewoon: laagjes gitaar, zachte vocalen,
en een melodie die voelt alsof hij al jaren in je hoofd zat —
maar dan netjes opgeruimd.
De tekst is, zoals vaker bij deze band, fragmentarisch.
Zinnen dwarrelen rond,
alsof ze per ongeluk bij elkaar zijn gekomen.
Maar het klopt.
Omdat het leven ook niet altijd netjes rijmt.
En omdat je gevoelens soms gewoon moet... uitspelen.
Of zoals de titel zegt: Play it out.
Cijfer: 8,6
Hitpotentie: 6,8
Sfeervol, mysterieus en eerlijk —
“Play It Out” is geen radiosingle,
maar een nummer dat je pas loslaat als jij het loslaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten