"Samenwerking" is een groot woord. Stilzwijgende gastrol is beter.
Je leest het en denkt: HAEVN met Neco Novellas? Dat wordt magie. Nederland meets Mozambique. Stemmen die elkaar omhelzen, culturen die elkaar optillen, grenzen die vervagen. Maar wat krijg je? HAEVN. En ergens, héél ergens, fluistert Neco misschien iets in de achtergrond. Of heeft hij een kopje thee gebracht tijdens de opnamesessie. Meer kunnen we er niet van maken.
De song zelf is precies wat je verwacht van HAEVN: melancholie verpakt in dure klanken, gelikt geproduceerd, een beetje Sigur Rós zonder het IJslands, een beetje Coldplay zonder de stadionrefreinen. Mooie strijkers. Mooie synths. Mooie bridge. Mooie safe keuze.
Het probleem? Je hoort de samenwerking niet. Dit is geen dialoog, het is een monoloog met exotisch behang. En dat is jammer, want Neco Novellas had dit nummer een ziel kunnen geven. Iets onverwachts. Iets dat schuurt of schittert. Nu blijft het hangen in een soort sonische perfectie die je na drie minuten alweer vergeten bent.
📀 Cijfer: ★★★☆☆
📈 Hitpotentie: 6,8
Voor bij de open haard, met een glas rode wijn en nul verrassingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten