Tobias Jesso Jr. maakt geen muziek voor mensen met haast.
Zijn songs zijn traag, teder en verouderd op de best mogelijke manier.
Alsof je naar een vergeten demo van Randy Newman luistert,
opgenomen in een hotelkamer waar het net gestopt is met regenen.
“True Love” is een titel die je bij 100 andere artiesten onmiddellijk zou wegklikken.
Te cliché.
Te groot.
Te... Hollywood.
Maar bij Tobias Jesso Jr. werkt het.
Omdat hij het meent.
Of beter: omdat hij weet dat echte liefde zich niet schreeuwend aandient,
maar juist stilletjes ergens tussen de regels sluipt.
De piano klinkt alsof hij net gestemd is in een huiskamer vol herinneringen.
Elke noot is raak —
niet technisch perfect,
maar emotioneel onontkoombaar.
Een tikkeltje vals hier en daar,
zoals liefde zelf.
Zijn stem kraakt,
niet uit zwakte,
maar uit durf.
Er zit geen autotune, geen glitter, geen scherm tussen.
Het is alsof iemand je om drie uur 's nachts opbelt,
alleen om te zeggen dat hij het nu pas écht snapt.
De tekst is eenvoudig:
een paar zinnen over vasthouden, loslaten,
en de belachelijke kwetsbaarheid die “houden van” heet.
Maar daarin schuilt precies de kracht.
Kleinkunst in zijn puurste vorm.
Cijfer: 8,4
Hitpotentie: 6,2
“True Love” is geen single, het is een fluistering.
Een klein liedje met groot gewicht.
En een herinnering dat liefde, net als goede muziek,
het mooist is als je even je mond houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten