Stina Holmquist doet iets wat niet veel artiesten lukt:
ze maakt kwetsbaarheid hoorbaar zonder het plat te slaan.
Try is geen powerballad, geen schreeuw om aandacht,
maar een zucht – een muzikale schouderophaling met een gebroken randje.
Ze zingt alsof ze zelf nog twijfelt of ze wel had moeten beginnen.
En juist dat maakt het raak.
Want dit is geen liedje over succes of falen,
maar over het ongemakkelijke, stroperige middengebied: proberen.
De stem is ijl, een beetje gebroken,
zoals een oude cassetteband waarvan je niet weet of 'ie stuk is
of dat het gewoon zo hoort.
De productie houdt alles ruim en ademend,
alsof je midden in een verlaten landschap staat,
en je alleen de echo van je eigen onzekerheid hoort.
Je zou kunnen zeggen: “Goh, alweer zo’n fragiele Scandinavische zangeres.”
Maar nee. Stina Holmquist maakt het persoonlijk.
Ze probeert het niet voor jou, ze probeert het voor zichzelf.
En dat hoor je.
Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 7,9
🌫️ Voor als je probeert te proberen, en zelfs dat moeilijk gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten