Kijk naar ons, zegt Archive.
En dat doen we dan.
We staren. We luisteren. We wachten.
En voor je het weet zit je midden in een song die zich
langzaam uitvouwt als een donkere nacht boven een verlaten stad.
Dit is geen nummer, dit is een film.
Een film zonder dialoog, zonder held, zonder einde.
Maar wel met sfeer. En veel reverb.
De band die ooit bekend stond als "triphop voor mensen die Radiohead te vrolijk vinden",
levert hier weer een brok spanning af dat je aan je stoel kluistert —
al weet je niet precies of je nou bang, verliefd of gewoon murw bent.
De gitaar galmt als een echo uit het verleden,
de drums sluipen als een indringer door de kamer.
De zang is afstandelijk maar dwingend,
zoals een docent die zijn laatste restje hoop op je heeft verloren.
En toch... blijf je luisteren.
Er zit iets shoegazey in dit nummer,
maar dan niet met gebogen hoofd,
eerder met starende blik richting de sterren.
Een mix van Slowdive, Pink Floyd, en
de intro van een Scandinavische misdaadserie waarin niemand gered wordt.
Dit is muziek om op te verdwijnen.
Of te ontwaken.
Of beide.
Cijfer: 8,5
Hitpotentie: 7,7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten