Het begint met een zwierige synthesizer, een zachte beat, en het vage gevoel dat je in een reclame voor een Frans luchtverfrisser bent beland. “Amour” klinkt alsof Claude na het succes van “Ladada” dacht: weet je wat, ik doe het gewoon nog een keer, maar dan met één Frans woord in plaats van een hele zin. Want Frans klinkt altijd interessant, zelfs als je er niks mee zegt.
Claude zingt “amour” ongeveer 36 keer in vier minuten. Dat is indrukwekkend, maar ook vermoeiend. Je gaat bijna verlangen naar een brug, een couplet, een gedachte — iets. Maar nee. We blijven hangen in een loop van vage gevoelens, glanzende beats en een refrein dat vooral op zichzelf verliefd is.
De productie is gelikt. De clip ongetwijfeld pastel en Instagramwaardig. Maar muzikaal is het de McFlurry onder de popnummers: zoet, luchtig, en na twee happen heb je spijt.
Ergens is het knap hoe Claude blijft laveren tussen eurovisie-pop, Franse discotheek en TikTok-hit-in-de-dop, zonder écht ergens aan te komen. Maar kunst is het niet. Het is een algoritme met een glimlach.
🧊 Cijfer: 4,2
📉 Hitpotentie: 7,9 – Want “amour” is altijd een goed idee in de hitlijsten.
💔 Claude spreekt Frans. Maar de liefde? Die is zoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten