Nee, het is niet de Beck-klassieker.
En gelukkig maar.
Want dit is Kevin Parker die terugkeert uit zijn innerlijke woestijn
met een track die klinkt als een verloren tape van Currents
— maar dan met meer scherpte, meer urgentie, en godzijdank ook weer: meer Tame Impala.
“Loser” is vintage Parker:
een stroperige groove,
zwevende synths die ergens tussen retrofuturisme en verslavende melancholie hangen,
en natuurlijk die kenmerkende falsetto,
alsof Thom Yorke is blijven hangen op een strandfeest in Perth.
De baslijn is lui op een manier die alleen genieën zich kunnen permitteren.
Alles klinkt alsof het per ongeluk samenvalt —
maar ondertussen klopt elk detail.
Het is niet dansbaar, maar je beweegt tóch.
Het is niet vrolijk, maar je glimlacht alsnog.
Tame Impala op z’n best: psychedelische twijfel met een vleug zelfinzicht.
De tekst is even ontwapenend als zelfondermijnend:
“I’ve been the loser, I know the role / It’s mine to play, I play it whole.”
Het zou triest kunnen zijn,
maar Parker zingt het met de gelatenheid van iemand die het gevecht niet meer wil winnen —
en juist daarom wint.
“Loser” voelt als de voorbode van iets groters.
Een nieuw album?
Misschien.
Een nieuwe fase?
Zeker.
Minder glitter, meer gevoel.
En dat is een uitstekende ruil.
Cijfer: 8,7
Hitpotentie: 7,8
Kevin Parker is terug.
Niet met vuurwerk,
maar met een rimpeling die tot ver in je onderbewuste doortrilt.
“Loser” is geen comeback,
het is een herovering — op eigen voorwaarden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten