Het nummer heet Still, maar het enige wat echt stil blijft, is je gevoel van richting. Vanaf de eerste seconde word je overspoeld door een muur van geluid – shoegaze, post-punk, een echo van je echo, alles door elkaar. Alsof Slowdive ruzie krijgt met Nothing in een lege fabriekshal.
De zang klinkt alsof de zanger drie kamers verderop staat en net te laat beseft dat hij ook nog iets moest zingen. Maar dat maakt het juist zo mooi: het is afstandelijk, ver weg, maar toch raakt het je. Een soort emotioneel mistgordijn, waar je langzaam doorheen schuifelt.
Still is geen nummer dat je even opzet tijdens het koken. Dit is muziek om mee onder een brug te gaan liggen, starend naar de regen. Donker, groots en toch fragiel. Het sleept je mee of laat je totaal koud – daartussen zit niks.
Cijfer: 8,6
Hitpotentie: 5,2 – te gelaagd, te melancholisch, en veel te goed om een hit te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten