Fink bewijst dat fluisteren soms harder aankomt dan schreeuwen. Looking Too Closely live is geen optreden, het is een ontmanteling. Elke snaar trilt na, elke ademhaling is raak, en je voelt het soort stilte dat zwaarder weegt dan geluid. Dit is geen concert, dit is een bekentenis.
Zijn stem glijdt onder je huid en blijft daar rondhangen. De camera kijkt, het publiek durft amper te ademen. Kippenvel, ja. En niet de goedkope soort die je krijgt van een modulatie.
Cijfer: 9,2
Hitpotentie: 3,8
(Te intiem voor de hitlijsten, maar perfect voor wie zichzelf durft te bekijken – too closely dus.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten