Paul Weller zingt een grap. Maar niemand lacht. Zelfs hijzelf niet. Zijn cover van de Bee Gees-klassieker is zo serieus dat het lijkt alsof hij de tekst letterlijk neemt: "I started a joke, which started the whole world crying." Nou, missie geslaagd.
De stem is nog steeds mooi doorleefd, als een leren jas die te vaak in de regen heeft gehangen. Maar waar de broertjes Gibb iets etherisch hadden, kiest Weller voor kaal en kaalser. Geen franje, geen glimlach – alleen melancholie in z'n zuiverste vorm. Het lijkt bijna alsof hij spijt heeft van alles wat hij ooit gedaan heeft, inclusief deze opname.
Muzikaal is het netjes, degelijk, Engels verantwoord. Maar het schurkt tegen het vlakke aan. Alsof je in een perfect onderhouden park wandelt en verlangt naar een hond die ergens plast.
Toch raakt het. Niet omdat het mooi is, maar omdat je voelt dat deze man écht iets kwijt wil – al is het maar het gevoel dat hij te laat is met lachen.
Cijfer: 7,2
Hitpotentie: 4 – Mooie zucht voor de kenners. Voor de rest een nummer dat voorbijglijdt als een grijze woensdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten