Howard Jones verruilt zijn synths voor een piano. Dat is op zich al breaking news voor wie hem kent uit de permanent geföhnde jaren tachtig. Geen elektronische trucjes, geen echo’s uit de tijd van neon en schoudervullingen — alleen toetsen, adem, stilte.
“God Only Knows” is geen liedje, het is erfgoed. Een nummer waar je niet aankomt zonder je schoenen uit te trekken. Maar Jones doet het met eerbied. Geen bombast, geen vals sentiment. Alleen een piano en een stem die klinkt alsof hij begrijpt wat gemis is.
Het is geen grote prestatie. Het is een gebaar. En precies daarom raakt het. Alsof hij weet dat sommige liedjes niet om aandacht vragen, maar om rust. Een pianist die buigt voor een meestercomponist die alles hoorde – behalve stilte in z’n hoofd.
Cijfer: 8
Hitpotentie: 3 – Geen hit, maar dat hoeft ook niet. Dit is geen Spotify, dit is een grafrede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten