Alsof je een discobal uit 1984 tegen je slaap krijgt. ‘Sound & Light’ is geen nummer, het is een glinsterende overval. Alison gooit schaamteloos de glittertap open en strooit met synthetische geilheid alsof het confetti is op een schoolreünie waar je nooit heen wilde.
De beat stampt, de synths gloeien alsof Giorgio Moroder zich net verslikt heeft in zijn espresso, en Goldfrapp zingt met de blik van iemand die je op een foute afterparty in de ogen kijkt en zegt: “We gaan nog niet naar huis, hoor.” Fout dus. Maar fout op een manier waar je achteraf spijt van hebt dat je het niet nóg een keer hebt meegemaakt.
Het is camp, het is kitsch, het is alsof Grace Jones haar neefje uit Berkel-Enschot heeft leren produceren. En dat is een compliment.
Cijfer: 8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten