Met Speed Freak neemt Youth Lagoon je mee op een reis door een muzikale wervelwind die tegelijk chaotisch en intiem aanvoelt. Het nummer is een beetje alsof je in een oude polaroidfoto bent gestapt – vervaagd, nostalgisch en nét niet helemaal scherp, maar precies dat maakt het zo intrigerend.
De productie voelt alsof het in lagen is opgebouwd door iemand die heel zorgvuldig een rommelig meesterwerk wilde maken. Dromerige synths en vervormde gitaren botsen en versmelten op een manier die soms verwarrend is, maar uiteindelijk toch werkt. Het is chaotisch, maar met een soort gecontroleerde chaos die je blijft boeien.
De stem van Trevor Powers klinkt alsof hij een geheim fluistert dat je niet helemaal mag begrijpen, en de melancholie druipt er vanaf. De tekst voelt introspectief, alsof hij zichzelf probeert te begrijpen terwijl hij je als luisteraar ongemerkt meesleurt in zijn gedachtestroom.
Het hoogtepunt van Speed Freak zit in de sfeer: het is hypnotiserend en ongrijpbaar, met een randje rauwheid dat je eraan herinnert dat dit geen perfect gepolijste popsong is – en dat is precies waarom het zo blijft hangen.
Score: 8/10 (Want snelheid is leuk, maar een beetje mysterie maakt het pas echt interessant.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten