Cijfer: 8.5
Peter Doherty bewijst met "Felt Better Alive" dat hij nog steeds een meester is in het combineren van poëzie en chaos. Het nummer voelt als een kat die onverwacht op je schoot springt: ongemakkelijk in het begin, maar uiteindelijk precies wat je nodig had.
De melancholische melodie en Doherty's ongepolijste stem smelten samen tot een soort nostalgische warmte. Het is alsof je een oude vriend tegenkomt die je lang niet hebt gezien, en binnen vijf minuten bespreken jullie weer de zin van het leven. De tekst balanceert ergens tussen existentialisme en het soort romantiek dat je alleen vindt in een stoffige boekwinkel.
Muzikaal blijft het ingetogen, maar met net genoeg flair om je aandacht vast te houden. Het lijkt haast een reflectie op Doherty zelf: rustiger, maar nog steeds met dat randje van onvoorspelbaarheid dat hem zo intrigerend maakt.
Kortom, "Felt Better Alive" voelt als een kleine triomf. Geen grote bombast, maar een eerlijke, ontwapenende kijk op leven en overleven. Zet dit op tijdens een regenachtige middag en laat je meevoeren in Doherty's wereld van weemoed en charme.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten