Met Building 650 bewijst Squid opnieuw dat ze niet bang zijn om te experimenteren. Het nummer klinkt als een sonische bouwplaats, vol gelaagde ritmes, onverwachte wendingen en een snufje georganiseerde chaos. Het is alsof ze een muzikaal bouwwerk hebben opgetrokken, compleet met scheve hoeken en onvoorspelbare liftschachten.
De drums klinken alsof ze op elk moment uit de rails kunnen lopen, maar somehow blijft alles overeind. De baslijn is strak en nerveus, terwijl de vocalen ergens tussen urgentie en complete waanzin balanceren. Het voelt alsof de band een architecturaal meesterwerk probeert te vertalen naar geluid – en het is fascinerend, al is het niet per se gemakkelijk te behappen.
Toch is Building 650 niet voor iedereen. Het is rauw, uitdagend en soms net iets te ingewikkeld om echt van te genieten zonder dat je hersenen overuren draaien. Maar dat is precies de charme van Squid: ze maken geen muziek voor de massa, maar voor wie houdt van iets dat schuurt en prikkelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten